دایناسورها در چه فصلی از سال منقرض شده اند؟

یک روز آرام بهاری را ۶۶ میلیون سال پیش در داکوتای شمالی امروزی تصور کنید. شاید یک Triceratops زیر نور خورشید دراز کشیده باشد، در حالی که در رودخانه، پارو ماهی در آب شیرین، با دهان باز  در حال جستجوی پلانکتون است. چند ثانیه بعد، دیواره ای از آب به ارتفاع ۱۰ متر (۳۳ فوت) از شرق سرازیر می شود و سپس گوی های شیشه ای از آسمان شروع به باریدن می کنند — برخی از آنها همان طور که با رودخانه برخورد می کنند، در آتش می سوزند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشتربخوانید

چرا دایناسور‌ها منقرض شدند، اما پرندگان زنده ماندند؟

این می‌توانست آخرین لحظات دوران دایناسورها باشد، زمانی که یک سیارک به اندازه یک شهر به اقیانوس کم عمق شبه جزیره یوکاتان مکزیک برخورد کرد و سه چهارم از همه گونه‌های روی زمین را از بین برد. بر اساس یک مطالعه جدید بر روی ماهی های فسیل شده که در سایت فسیلی تانیس داکوتای شمالی پیدا شده اند، این سیارک در بهار با زمین برخورد کرده است.

زمان وقوع این برخورد، حداقل برای نیمکره شمالی، در مرحله حساسی از چرخه زندگی بیولوژیکی بسیاری از گیاهان و جانوران به شمار می رفت. ملانی دورینگ (Melanie During)، دانشجوی دکترا در دانشگاه اوپسالا در سوئد، نویسنده اصلی مطالعه جدیدی است که منتشر شد، او گفت: این نتیجه به دست آمده احتمالاً اتفاقی که قبلاً یک فاجعه بود را فاجعه بارتر کرده است.

او در یک نشست خبری گفت: “من فکر می‌کنم بهار گروه بزرگی از موجودات زنده در دوره کرتاسه (حیوانات و گیاهان) را در یک نقطه بسیار آسیب‌پذیر قرار می‌دهد، زیرا آنها بیرون دنبال غذا بودند، از فرزندانشان مراقبت می‌کردند و سعی می‌کردند پس از زمستان سخت،  کمی غذا جمع‌آوری کنند.

در مقابل، محققان گفتند که اکوسیستم‌های نیمکره جنوبی، جایی که محل سقوط سیارک با زمین بود، تقریباً دو برابر سریع‌تر از اکوسیستم‌های نیمکره شمالی به عقب برگشته‌اند.

چگونه محققان موفق شدند فصلی را که سیارک در آن برخورد کرده است را مشخص کنند؟

حتی با وجود اینکه دایناسورها این منطقه ۳۰۰۰ کیلومتر (۱۸۶۴ مایل) از محل برخورد سیارک فاصله داشتند، استخوان‌های ماهی پارویی و ماهیان خاویاری که در صخره‌ای در سایت تانیس در Hell Creek Formation باقی مانده اند، نتایجی منحصربه‌فرد از آنچه که شاید مهم‌ترین رویداد در تاریخ زندگی بشر بوده است را ارائه می‌دهند.

این ماهی که طول آن تا یک متر (۳ فوت) می‌رسید، بلافاصله پس از برخورد سیارک به شکلی دراماتیک  زنده به گور شده و به دلیل حجم عظیمی از آب آزاد شده در اثر برخورد سیارک با زمین، از طریق رسوبات جابجا شده است. بر خلاف سونامی، که ممکن است ساعت‌ها طول بکشد تا پس از زلزله از دریا به خشکی برسد، این آب‌های متحرک که به عنوان سیچه شناخته می‌شوند، بلافاصله پس از برخورد سیارک عظیم به دریا رسیدند.

محققان مطمئن هستند که این ماهی نه در نتیجه آتش‌سوزی‌های عظیم جنگلی یا زمستان هسته‌ای که در روزها و ماه‌های بعد آمد  بلکه در عرض یک ساعت پس از برخورد سیارک مرده است. این اطمینان به این دلیل است که «گوی  های ضربه‌ای» – تکه‌های کوچک سنگ مذاب که  به فضا پرتاب می‌شوند و در آنجا به ماده‌ای شبیه شیشه تبدیل می‌شوند – در آبشش ماهی‌ها پیدا شدند.

دورینگ گفت: «این گوی‌های شیشه ای، به فضا پرتاب شدند و حتی ممکن است برخی از آنها دور ماه چرخیده باشند و سپس دوباره روی زمین باریده‌ باشند»

او در مورد مکان فسیل ها گفت: “این ذخایر به معنای واقعی کلمه شبیه یک تصادف اتومبیل است که در جای خود منجمد شده است. به نظر می رسد خشن ترین چیزی است که تا به حال دیده ام که البته در شرایط بکری حفظ شده اند.”

علاوه بر این، این ماهی درست در زیر لایه ای از سنگ به نام ناهنجاری ایریدیوم، که غنی از عنصر متراکم رایج در سیارک ها و نادر در زمین است، پیدا شد. این ویژگی برای اولین بار بیش از سه دهه پیش برخورد سیارک را برای زمین شناسان آشکار شد. اسکلت‌های فسیل‌شده ماهی‌ها، کمی شبیه حلقه‌های درختان، دفترچه‌ای از رشد جانوران را از زمان رشد آنها از هنگام جنینی تا زمان مرگ نابهنگامشان حفظ می‌کنند. تجزیه و تحلیل برش های نازک استخوان – و همچنین توزیع، شکل و اندازه سلول های استخوانی، که با فصول سال نیز در نوسان است – نشان داد که آنها در بهار مرده اند.

سوابق ایزوتوپی ماهی ها حاکی از آن است که رشد سالانه ماهی، که مصادف با اوج در دسترس بودن طعمه آن در تابستان است، هنوز به دست نیامده است. مطالعه گسترده‌تر دیگری که در سال گذشته در مورد همان مکان منتشر شد نیز به یک چارچوب زمانی مشابه بهار اشاره کرد، در حالی که یک مطالعه قدیمی‌تر در سال ۱۹۹۱ روی برگ‌های فسیلی نشان داده بود که این اتفاق در ژوئن رخ داده است.

دورینگ فکر می‌کند که برخورد سیارک احتمالاً در آوریل اتفاق افتاده است، اما برای پاسخ قطعی به تحقیقات بیشتری نیاز است.

آلفیو الساندرو کیارنزا، محقق فوق دکترا و دیرینه شناس در دانشگاه د ویگو در اسپانیا، که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت که این نوع تحقیقات برای دیرینه شناسان بسیار ارزشمند است. سایت تانیس می تواند نگاه بهتری برای درک این انقراض دسته جمعی ارائه دهد: از آنجایی که ما دیرینه شناسان باید با تفکیک زمانی بسیار طولانی سر و کار داشته باشیم، داشتن فرصتی برای تجزیه و تحلیل یک عکس از یک رویداد زمین شناسی می تواند درک ما را از این رویداد محوری و مهم در تاریخ سیاره زمین بهبود بخشد.

منبع: روزیاتو

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: دایناسورها عجیب ترین ها برخورد سیارک ماهی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۹۳۹۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شناسایی یک شهاب سنگ از هسته سیارک توسط محققان کشور

پژوهشگر و محقق زمین شناسی گفت: یک نمونه سنگ فلزی که دارای چگالی بالا و جذب آهنربای قوی بوده را مورد آزمایش قرار دادیم. در این آزمایشات تخصصی و دقیق مشخص شد این نمونه با توجه به وجود بافت ویدمن اشتاتن(بافت مخصوص شهاب سنگ های آهنی) مربوط به هسته یک سیاره یا سیارک بوده که طی برخوردهای فضایی بین اجرام فضایی متلاشی شده و قطعاتی از آن در فضا فاصله زیادی را طی کرده و سپس در سرزمین ایران فرود آمده است.

مسعود کیانی، پژوهشگر و محقق زمین شناسی و مدیر موسسه گوهرشناسی و شهاب سنگ شناسی واحد فناور مستقر در مرکز رشد دانشگاه خوارزمی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره نتیجه یک آزمایش بر روی نمونه شهاب سنگی گفت: شهاب سنگ قطعاتی از اجسام فضایی مانند سیارات، سیارک ها و ستاره های دنباله دار هستند که در فضا سرگردان بوده و روی یک سیاره یا سیارک فرود می آیند. این سنگ ها دارای انواع مختلفی بوده که در چهار نیم میلیارد سال قبل شکل گرفته است و  بدون هیچ تغییر شیمیایی قابل توجه ای در فضا در حال حرکت هستند که به آنها شهاب واره می گویند. هنگامی که این سنگ ها بر روی زمین سقوط می کنند به آنها شهاب سنگ گفته می شود.

وی در ادامه به کشف جدید پژوهشگران اشاره کرد و گفت: اخیرا فردی از یکی روستاهای استان لرستان قطعه ای از یک نمونه سنگ فلزی که دارای چگالی بالا و جذب آهن ربای قوی بوده را به موسسه گوهرشناسی کیپا (کیانپارس) ارسال کرد. با توجه به مشکوک بودن این سنگ از نمونه ارسالی با استفاده از مقاطع میکروسکوپی و نمونه های شیمیایی آنالیز شده توسط میکروسکوپ الکترونی دانشگاه خوارزمی تهران این سنگ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

این محقق تصریح کرد: در این آزمایشات تخصصی و دقیق  مشخص شد این نمونه با توجه به وجود بافت ویدمن اشتاتن(بافت مخصوص شهاب سنگ های آهنی) و درصد آهن و نیکل بالا یک قطعه شهاب سنگ آهنی است. در نمونه آزمایشی میزان خلوص آهن بالای نود درصد و مقدار نیکل حدود ۸ درصد است.

وی بیان کرد: طی مطالعات تکمیلی مشخص شد این شهاب سنگ مربوط به هسته یک سیاره یا سیارک بوده که طی برخوردهای فضایی بین اجرام فضایی متلاشی شده و قطعاتی از آن در فضا فاصله زیادی را طی کرده و سپس در سرزمین ایران فرود آمده است.

انتهای پیام