فسیل های زنده گلستان را دریابید/ هویتی جهانی با تنها بازمانده عصر دایناسورها

ایسنا/گلستان پژوهشگر برجسته استان گلستان با اشاره به ثبت جهانی یکی از متنوع ترین آثار زیستی دنیا به عنوان جنگل های هیرکانی در ایران، گفت: همه جهانیان باید برای حراست و مراقبت از این سرمایه بزرگ زیستی پای کار بیایند.

در روز ۵ جولای ۲۰۱۹ برابر ۱۴ تیر ۱۳۹۸ و در چهل و سومین اجلاس کارگروه میراث جهانی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) که در باکو، پایتخت جمهوری آذربایجان برگزار شد، مناطقی از جنگلهای هیرکانی یا جنگلهای شمال، تحت نام میراث طبیعی ایران، با تأیید اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) ثبت جهانی شده و در فهرست میراث جهانی قرار گرفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این مناطق شامل پارک ملی گلستان، جنگل ابر، افراتخته، جهان نما، بوالی دودانگه و چهاردانگه، جنگل الیمستان هراز در آمل، جنگل واز حوزه کجور نوشهر، چهارباغ چالوس، جنگل خشکه داران، جنگل رودخان، سیاه رودبار گیلان و منطقه حفاظت شده لیسار، در مجموع به مساحت ۳۰۷ هزار هکتار است که در پنج استان گلستان، مازندران، گیلان، سمنان و خراسان شمالی قرار دارد.

این جنگل پهناور که زمانی تمامی اروپا را نیز در بر گرفته بود اکنون به نام ایران ثبت جهانی شده است. برای ثبت جهانی میراث طبیعی معیارهایی مثل تنوع زیستی بالا، مشخصه‌ای از یک دوره زمین شناسی و وجود چشم اندازهای ویژه از سوی یونسکو تعیین شده که خوشبختانه جنگل‌های هیرکانی ایران دارای تعدادی از این معیارها از جمله تنوع زیستی بالاست، بنابراین ایرانیان توانستند به یونسکو ثابت کنند که جنگلهای هیرکانی شخصیت و جایگاه ثبت به عنوان میراث طبیعی جهانی را دارد.

قدمت طولانی، تنوع بالای زیستی، نقش چشمگیر در حیات زمین باعث شد برای نخستین بار جمهوری آذربایجان به فکر ثبت جهانی جنگلهای هیرکانی بیفتد زیرا جنگل‌های هیرکانی با معیارهای یونسکو برای ثبت جهانی به عنوان یک میراث طبیعی همخوانی داشتند. لذا در سال ۲۰۰۵ جمهوری آذربایجان نسبت به ثبت جهانی جنگلهای هیرکانی موجود در کشور خود اقدام کرد اما یونسکو به دلیل استقرار بخش عمده این جنگل‌ها در ایران، این درخواست را نپذیرفت و پیشنهاد کرد که دو کشور ایران و جمهوری آذربایجان به طور مشترک نسبت به ثبت جنگل‌های هیرکانی در یونسکو اقدام کنند. بعد از گذشت چند سال هیچ توفیقی در زمینه ثبت مشترک جنگلهای هیرکانی حاصل نشد تا اینکه در سال ۲۰۱۹ برابر با سال شمسی ۱۳۹۸ ایران به دلیل ارزش بالای جنگلهای هیرکانی، تصمیم گرفت که ثبت جهانی آن را دنبال کند.

جنگل های هیرکانی تنها بازمانده عصر یخبندان

 جنگلهای هیرکانی تنها بازمانده دوران عصر یخبندان و دوره سوم زمین شناسی هستند و به لحاظ پایداری و قدمت از اهمیت به‌سزایی برخوردارند؛ این جنگلها با مساحت دو میلیون و ۱۰۰ هزار هکتار به صورت نواری در دامنه‌های شمالی رشته‌کوه البرز و ساحل جنوبی دریای خزر از آستارا در استان گیلان تا گلیداغ در استان گلستان به طول تقریبی ۸۵۰ کیلومتر و عرض ۲۰ تا ۷۰ کیلومتر گسترش دارد.

پوشش گیاهی جنگلهای هیرکانی از ارتفاع همسطح دریا شروع میشود و تا ارتفاع حداکثر ۲۸۰۰ متر امتداد دارد که سهم استان مازندران از این مواهب الهی ۵۳ درصد و گیلان ۲۶ درصد و گلستان ۲۱ درصد است. دانشمندان این جنگلها را نمادی از فسیل‌های زنده دنیا محسوب می‌کنند و وجود جنگل‌های پهن برگ خزان کننده باستانی در این ناحیه رویشی، با وجود از بین رفتن مشابه آن در سایر نقاط دنیا از جمله علل ثبت جهانی آن به شمار می‌رود. با ثبت جهانی یک اثر در واقع هویتی بین المللی به آن بخشیده می شود و با ساز و کارهای جهانی و دقیق، همه اعضای کنوانسیون متعهد هستند با مشارکت جهانی از آن مراقبت کنند.

 نام این جنگل ها از نام قدیم گرگان که در گذشته هیرکان خوانده می شد، گرفته شده است؛ منطقه ای جنگلی در کرانه جنوبی دریای خزر و شمال رشته کوه های البرز که غنا و تنوع زیستی، گونه های بومی، نادر و منحصر به فرد گیاهی و جانوری و زیبایی حیرت انگیز طبیعی اش چشم هر بیننده‌ای را خیره می کند. از جنگل‌های هیرکانی با نام فسیل زنده یا موزه طبیعی نیز یاد می شود زیرا بسیاری از گونه های گیاهی موجود در این جنگل ها امروزه به صورت فسیل در اروپا یافت می شوند. شواهد علمی نشان می دهند که سابقه تاریخی این جنگل ها به دوران سوم زمین شناسی (ژوراسیک) یا همان عصر دایناسورها بازمی گردد.

اهمیت این سابقه طولانی زمانی آشکار می شود که بدانیم همزمان با عصر یخبندان به غیر از جنگل های هیرکانی که به دلیل قرار گرفتن بین رشته کوه البرز و دریای خزر از اقلیم معتدل تری برخوردار بودند، تمامی جنگل های پهن برگ به جز تعداد معدودی نابود شدند؛ از همین روست که جنگل های هیرکانی را مادر جنگل های جوان اروپا و شمال آمریکا می دانند.

۳۴ پرنده و جانور در جنگل های هیرکانی ساکن هستند

از مهم ترین گونه های گیاهی در جنگل های هیرکانی بین درختان می توان به راش، ممرز، بلوط، توسکا، انجیلی، افرا، نمدار، بارانک، نارون، زبان گنجشک، انجیر، لرگ و سرخدار و بین گونه های درختچه ای به آلوچه وحشی، انار، شمشاد، ولیک، ازگیل، جل، خاس، گالش انگور، سیاه تنگرس طبی و خردمندی، در میان گونه های جانوری می توان به پلنگ، گراز، خرس، گرگ، مارال، روباه، شغال، سمور، سیاه گوش، خرگوش، موش جنگلی، راسو، قوچ، سنجاب، شوکا، کل، بز و در میان ساکنان آسمانی زیباترین جنگل های زمینی بهشت هیرکان یعنی پرندگان می توان به توکا، دارکوب، سار، سینه سرخ، سسک، چرخ ریسک، قرقاول، سهره، بلدرچین، قوش، کرکس، کبک، اردک نوک پهن و اردک اره، کبوتر جنگلی، عقاب و جغد اشاره کرد.

 ثبت یک اثر در فهرست میراث جهانی سبب می شود علاوه بر محافظت و نگهداری و معرفی ارزش‌های آن به جهانیان به عنوان هدف اصلی، نوعی تبلیغات برای مقصد انجام شود که به واسطه آن فعالیتهای گردشگری در محوطه نیز افزایش می یابد. ثبت جهانی امروزه یک برند بسیار معتبر در جذب گردشگر و رونق صنعت گردشگری در جهان محسوب می شود. به طور حتم یکی از اصلی ترین دلایل انتخاب مقصد گردشگری توسط گردشگران، شاخص میراث ثبت شده در سازمان جهانی یونسکو و به دنبال این انتخاب، سرازیر شدن میلیون‌ها گردشگر، اشتغالزایی، کسب درآمد و در نتیجه به وجود آمدن مسیری هموار برای ایجاد رفاه اجتماعی بیشتر است. با سرازیر شدن گردشگران برای بازدید از یک اثر که ثبت میراث جهانی شده، زیرساخت‌های مقصد نیز در ابعاد اقامتی، پذیرایی، بهداشتی، ارتباطی، جادهای و حمل و نقل زمینی یا هوایی بهبود می یابد و کسب و کارهای کوچک و بزرگ محلی مرتبط با خدمات گردشگری به این واسطه شکل گیرد که افزایش اشتغال را به همراه خواهد داشت.

ثبت جنگلهای هیرکانی در فهرست جهانی یونسکو که پس از دشت لوت، دومین میراث طبیعی کشور محسوب می‌شود، نشانه منحصر به فرد بودن آن است. این رویداد، سندی است که ثابت می‌کند در کمتر جای جهان نظیر این جنگل‌ها را می‌توانیم ببینیم و به همین دلیل، برای ما بسیار ارزنده و مبارک باشد. قبل از همه اینکه وقتی متولیان داخلی این امر توانستند بعد از سالها دست قاچاقچیان چوب و حامیان بهره برداری از جنگلهای هیرکانی را قطع کنند خود جای خوشحالی و تشکر ویژه دارد. البته کشورمان باید از این پس در چگونگی مدیریت و حفاظت از این میراث طبیعی جهانی پاسخگو باشد و با هر نوع تخلف در محدوده‌های معرفی شده برخورد جدی کند.

در واقع افزایش اقدامات حفاظتی و مدیریتی از الزامات و پیامدهای ثبت جهانی است. با اضافه شدن دومین اثر طبیعی ایران به فهرست یونسکو مثل همه عناوین دیگر، کشورهای عضو متعهد به حفظ آن با مشارکت جهانی هستند و ایران میتواند از کمکهای مالی، مشاوره‌های علمی، تحقیقاتی و پژوهشی بین‌المللی برخوردار گردد و حتی از ردیف بودجه‌ای جداگانه از کمک دولت هم استفاده نماید. همچنین حفاظت از این عرصه‌ها در زمان جنگ به صورت مکان امن مورد حمایت یونسکو است و می‌توان از این اتفاق برای تبلیغی مؤثر در صنعت گردشگری کشور و اعتبار جهانی برای کشورمان استفاده کنیم.

سه دسته مزایای مهم ثبت جهانی جنگل های هیرکانی

با توجه به تمام نکات مثبت گفته شده، باید آن روی سکه را نیز ببینیم که همانا همدلی جدی همه مشارکت کنندگان به همراه تخصیص منابع کافی داخلی و بین المللی برای به روزرسانی زیرساخت ها و روشن کردن دید جوامع محلی، آموزش، ارتقای معیشت جوامع و بالا بردن فرهنگ زیست محیطی آنان برای تحقق هدف اول یونسکو که همانا بالا بردن ضریب حفاظتی و احیای این عرصه‌ها است بارزترین امتیاز پذیرش پیمان میراث جهانی، پیوستن و تعلق یافتن به گروهی از آثار است که جهانیان آن را می‌ستایند و برایش اهمیت قائل هستند که این آثار، نمونه‌هایی خارق‌العاده از تنوع فرهنگی و غنای طبیعی به شمار می‌روند.

 به‌طور خلاصه مزایای مهم پذیرش پیمان و ثبت آثار در یونسکو را می‌توان در سه دسته کلی خلاصه کرد که نخست، دسترسی به منابع مالی است. یکی از مزایای مهم پیمان، خاصه برای کشورهای درحال توسعه، دستیابی به صندوق میراث جهانی است که به منظور شناسایی و حفاظت و معرفی محوطه های میراث جهانی، سالانه اعتباری در اختیار کشورهای عضو قرار می‌دهد و علاوه بر این، محوطه‌های این‌چنینی می‌توانند از کمک‌های بین‌المللی گوناگون برای‌حفاظت از میراث جهانی استفاده کنند. بهبود معیشت جوامع محلی دستاورد دیگر آن است. ثبت جنگل‌های هیرکانی در فهرست میراث جهانی یونسکو می‌تواند سهم بسیار زیادی در معرفی شایسته طبیعت و فرهنگ و تمدن ایرانی در جهان داشته و موجب جذب گردشگر و رونق اقتصادی جوامع محلی و منطقه‌ای شود. تبادل علمی و فنی از دیگر نتایج ثبت جهانی جنگلهای هیرکانی است. 

اما با این توضیحات پیشنهاداتی را مطرح می‌کنم:

۱ - همه ساله روز ۱۴ تیر به مناسبت روز ثبت جهانی این جنگل‌ها به عنوان میراث جهانی در سازمان یونسکو جشن و مراسمی همگون و مطابق با رعایت پاکیزگی طبیعت در این جنگل در استان گلستان برگزار گردد تا هر چه بیشتر بر حفظ و صیانت از این جنگل‌ها تاکید گردد.

۲ - تعدادی تابلو درباب معرفی پارک جنگلی النگدره در ورودی پارک و در مناطق مختلف پارک به زبان‌های فارسی و انگلیسی نصب گردد تا گردشگران از قدمت و اهمیت این پارک و تنوع گونه‌های آن آگاه گردند و در حفظ و نگهداری آن کوشا باشند. خلاصه آنکه زمینه‌ای برای دوستی عامه مردم با جنگلها و همت بیشتر مسئولان و مدیران محلی برای صیانت از جنگل‌ها پدید می‌آید.همچنین تعدادی بروشور معرفی جنگل تحت عنوان فسیل زنده طبیعی چاپ شده و در صورت نیاز در اختیار گردشگران قرار داده شود. مضمون تابلوی ورودی پارک چنین باشد: به فسیل زنده دنیا موزه طبیعی جنگلهای ۵۰ میلیون ساله هیرکانی خوش آمدید.

۳ - ورود وسایط نقلیه موتوری اعم از خودروهای شخصی و دولتی و موتورسیکلت تحت هر عنوانی به پارک جنگلی النگدره ممنوع شود و مقامهای مسئول و دست اندرکاران نگهداری پارک نیز یا با دوچرخه و یا به صورت پیاده از جنگل بازدید کنند.

۴ - ثبت جهانی قسمتی از جنگل‌های هیرکانی به مساحت ۳۰۷ هزار هکتار به صورت میراث طبیعی در یونسکو می‌تواند فرصت مناسبی برای حفظ و احیای جنگل، معرفی بیشتر این جنگل‌ها به جهانیان، کشف پتانسیل‌ها و عینیت بخشیدن به استعدادهای مناطق جنگلی و در نهایت توسعه گردشگری باشد. همچنین ثبت جهانی موجب ایجاد اشتغال برای مردم بومی و افزایش درآمد در بخش‌های محلی و ملی، ایجاد منافع مستقیم اقتصادی و نیز درآمدهای مکمل برای جوامع محلی، تقویت مشارکت جوامع محلی در فرآیند تصمیم گیری مربوط به تعیین نوع و میزان فعالیت‌ها، معرفی و شناخت توانمندی‌های استان‌های شمالی به گردشگران می‌شود.

روشن کردن آتش و بیرون بردن خاک جنگل را ممنوع کنید

۵ - پارک جنگلی النگدره یک اکوسیستم طبیعی بوده و بالطبع مدیریت نگهداری آن نیز باید متناسب با قوانین طبیعت بوده و با مدیریت پارکهای شهری متفاوت است. این نکته ای است که باید شهرداری‌ها و مدیریت شهری به آن توجه ویژه داشته باشند.

۶ - ایجاد و برافروختن هرگونه آتش در پارک جنگلی النگدره و همچنین سایر قسمتهای جنگلهای هیرکانی به کلی ممنوع گردد و با متخلفان برخورد قانونی صورت گیرد. زیرا وقتی در زمین جنگلی آتش روشن گردد دمای خاک جنگل به ۴۰۰ درجه سانتیگراد رسیده که در آن دما تمامی اندامک‌های زنده و ریز جانداران خاک از بین می روند و در آن زمین تا سالیان سال هیچ گیاه و درختی رشد نخواهد کرد.

۷ - اگر درختی در جنگل بین برود می‌توانیم دوباره بکاریم، ولی اگر خاک عرصه از بین رود برای همیشه آن منطقه از دسترس خارج میشود. نخستین وظیفه ما حفظ خاک است و اجازه نداریم از خاک جنگل برداشت کنیم. برداشت خاک و بیرون بردن آن در هر شرایطی ممنوع است و باید سازمان جنگل‌ها و اداره کل منابع طبیعی استان گلستان برخورد با این مهم را در دستور کار قرار دهد.

محقق: دکتر محمد اسماعیل اسدی پژوهشگر و دوستدار محیط زیست

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: گلستان جنگل های هیرکانی دشت لوت سمنان ايران سازمان یونسکو فهرست میراث جهانی یونسکو خراسان شمالی فهرست جهانی یونسکو موزه طبیعی گيلان میراث طبیعی کوه های البرز ممرز استان گلستان جمهوري آذربايجان استان مازندران داركوب محمد اسماعیل اسدی پلنگ دامنه های شمالی رشته کوه البرز بلدرچین شوکا دومین میراث طبیعی کشور پارک جنگلی النگدره جمهوری آذربایجان جنگل های هیرکانی جنگلهای هیرکانی ثبت جهانی جنگل استان گلستان میراث جهانی میراث طبیعی جنگل ها جوامع محلی بین المللی جنگل ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۴۸۹۹۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یک کشف علمی از جنس اشعار «خیام»؛ فسیل انسان در حمّام خانۀ شما! (+عکس)

 یک فسیل فکّ انسان که میلیون‌ها سال در سنگ حفظ شده باشد، از آن چیزهایی است که دانشمندان سال‌ها برای یافتنش در محیط‌های طبیعی تلاش می‌کنند. اما چه می‌شود اگر این فک در کفپوش حمام شما و درون یک کاشی تراورتن قرار داشته باشد؟ بله این کاملا امکانپذیر است.

به گزارش فرادید، یک نمونه حیرت‌انگیز از چنین کشفی اخیراً در بخش فسیل‌های وبسایت اخبار اجتماعی ردیت (r/fossils) فاش شد؛ زمانی که فردی ناشناس در ترکیه تصویری از چیزی شبیه به برش عرضی یک فک انسان را که در کاشی خانه‌ی نوساز والدینش یافته بود، آپلود کرد.

این موضوع حتی با وجود اینکه فرد ناشناس اعلام کرد که دندانپزشک است و فک را به محض دیدن تشخیص داده، ممکن است شبیه یکی دیگر از داستان‌های اغراق‌آمیز اینترنتی به نظر برسد. اما عکس‌ها کاملاً قانع‌کننده بودند: یک فک که به صورت جانبی از میان حداقل پنج دندان آن بریده شده، به طور مرتب در سطح کاشی تراورتن محصور شده بود.

این کشف، رازها و پرسش‌هایی را به دنبال دارد: این فک باستانی متعلق به چه کسی بوده، چگونه به کاشی حمام تبدیل شده است و بقیه بدن کجاست؟

داستان‌هایی در سنگ

سنگ تراورتن در نزدیکی چشمه‌هایی تشکیل می‌شود که آب آن‌ها سرشار از کربنات کلسیم محلول است. این کربنات کلسیم لایه‌هایی از سنگ را تشکیل می‌دهد، نوعی نسخه‌ی عظیم طبیعی از همان اتفاقی که روی لوله‌ها یا درون سماور خانه می‌افتد (در جاهایی که آب حاوی املاح زیادی است).

در حین تشکیل، سنگ تراورتن ممکن است برگ، چوب و بقایای جانوران (از جمله انسان‌سانان باستانی) را در خود جای دهد. این لایه‌های تراورتن می‌توانند به آبشارهای چشمگیری مانند آبشارهای چشمه‌های Mammoth در پارک ملی Yellowstone تبدیل شوند.

لایه‌های تراورتن مانند آنچه در Mammoth Hot Springs وجود دارد، ممکن است در حین شکل‌گیری، بقایای گیاهان و حیوانات را در خود به دام بیاندازند.

مناطق مشابهی را از تشکیل تراورتن را می‌توان در استان دنیزلی در جنوب شرقی ترکیه مشاهده کرد. خطوط راه راه چشمگیر رسوبات تراورتن در این منطقه باعث محبوبیت این سنگ برای استفاده در خانه‌ها و ساختمان‌های تجاری شده است.

در سال ۲۰۰۲، دکتر Mehmet Cihat Alçiçek، استاد زمین‌شناسی در دانشگاه Pammukale، در حال بررسی فسیل‌ها در پنل‌های تراورتن تراش‌نخورده در نزدیکی روستای Kocabaş بود که طرح کلی جمجمه‌ای شبیه انسان را دید.

Alçiçek و متخصصان آناتومی و زمین‌شناسی سرانجام به این نتیجه رسیدند که این جمجمه متعلق به فردی از گونه‌ی Homo erectus است که بین ۱.۶ تا ۱.۲ میلیون سال پیش زندگی می‌کرد. تنها چیزی که از آن باقی مانده بود، برشی مورب از ابرو به سمت پشت جمجمه بود، به ضخامت تنها ۱.۵ سانتیمتر. هیچ قسمت دیگری هرگز پیدا نشد.

نمونه‌ای خیره‌کننده

حال به سراغ فک جدیدی می‌رویم که در کاشی تراورتن گیر کرده است و هنوز نام یا هویت شناخته‌شده‌ای ندارد. با به‌روزرسانی‌های پست ردیت، مشخص شد که معادت تراورتن ترکیه منبع این سنگ بوده و انسان‌شناسان سراسر جهان از این فرصت برای مطالعه‌ی فک استقبال کرده‌اند.

در حالی که هنوز هیچ برنامه‌ای در نظر گرفته نشده است، هر مطالعه‌ای احتمالاً با انتقال فک و تراورتن اطراف آن به آزمایشگاهی برای اسکن CT آغاز می‌شود و پس از آن کار پر زحمت جدا کردن استخوان از سنگ دنبال خواهد شد. روش‌های امروزی می‌توانند اطلاعات شگفت‌انگیزی از فسیلی مانند این به دست ‌دهند.

اولین هدف، تعیین سن استخوان خواهد بود. برای تعیین سن جمجمه‌ی Kocabaş، تیمی از محققان بین‌المللی از روشی به نام "تاریخ‌گذاری هسته‌ای کیهانی" استفاده کردند. هنگامی که این ذرات به مواد معدنی حاوی اکسیژن و سیلیسیم برخورد می‌کنند، برخی از اتم‌ها را به ایزوتوپ‌های رادیواکتیو تبدیل می‌کنند.

با نمونه‌گیری از کریستال‌های کوارتز از کاشی تراورتن و اندازه‌گیری سرعت تجزیه در ایزوتوپ‌های رادیواکتیو، می‌توان تخمین زد که چه مدت پیش صاحب فک باستانی در معرض سطح زمین قرار داشته است.

فک همچنین دارای بخش مهمی است که جمجمه Kocabaş فاقد آن است: دندان‌ها. دندان‌ها کپسول‌های زمانی از بخش‌های زیادی از دوران کودکی یک فرد هستند و می‌توانند قدرتمندترین ابزار برای قرار دادن یک فسیل در شجره‌ی خانوادگی گسترده‌تر باشند.

با مطالعه‌ی نرخ رشد مینا، محققان می‌توانند زمان وقوع رویدادهای متعددی از جمله تولد، از شیر گرفتن و بلوغ را بررسی کنند. تنش‌های فصلی و دوره‌هایی که فرد از بیماری رنج می‌برد، می‌تواند در مینا ثبت شود. همچنین در اطراف ریشه‌هایشان، دندان‌ها لایه‌هایی از ماده‌ای رسوب‌مانند ایجاد می‌کنند که می‌تواند نشانه‌هایی از استرس‌های قابل توجه زندگی را نیز حفظ کند.

اثرات دیگری نیز روی سطوح دندان‌ها در داخل رسوب سختی به نام "جرم دندان" حفظ می‌شود که ممکن است حاوی ذرات ریز ذرات غذا و میکروب‌ها باشد. همچنین می‌توان ردیابی از چربی‌ها، پروتئین‌ها و حتی دود را در جرم دندان حفظ کرد.

بزرگترین منبع بالقوه اطلاعات در مورد یک فرد باستانی، DNA است. اما DNA برای همیشه باقی نمی‌ماند. حفظ آن در استخوان‌های باستانی به دما و محیط شیمیایی بستگی دارد. بهترین ژنوم‌های باستانی از غارهای سرد به دست می‌آیند.

به نظر نمی‌رسد تراورتن که در چشمه‌های گرم تشکیل می‌شود به اندازه کافی امیدوارکننده باشد. با این حال، بدون تلاش نمی‌توان از چیزی مطمئن شد. خوشبختانه، ژنتیک‌دان‌ها برای اینکه بفهمند آیا DNA حفظ شده است یا خیر، نیازی به نمونه‌گیری از خود فک ندارند، زیرا می‌توانند روی استخوان یا دندان حیوانی از همان رسوب آزمایش کنند.

و آخرین نکته اینکه احتمال یافتن بقیه اسکلت بسیار اندک است. اگرچه ممکن است بخش‌های دیگری از بدن این انسان باستانی در پنل‌های دیگر تراورتن در جاهای دیگر (مثل حمام یک خانه) وجود داشته داشته باشند، اما تشخیص اینکه آن‌ها بخش‌هایی از بدن انسان هستند قطعا به هیچ وجه ساده نیست و بنابراین به احتمال زیاد آن قطعات جلب توجهی نخواهند کرد و شانس پیدا شدنشان بسیار بسیار اندک خواهد بود.

کانال عصر ایران در تلگرام