کشف گونه‌ جدیدی از دایناسورها با دم‌هایی عجیب

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از وب‌سایت نیواطلس، تی‌رکس دندان‌های بزرگی داشت. رپتورها دارای پنجه‌های تیز و داس‌مانند بودند. تریسراتوپ‌ها با شاخ‌هایی که روی سرشان نصب شده بود می‌جنگیدند. لوازم جنگی دایناسورها متنوع بود و اکنون یک سلاح کاملاً جدید به این مجموعه اضافه شده است.

آنکیلوسورها دایناسورهای زرهی هستند که شبیه تانک هستند با بدنی استخوانی که با میخ‌هایی پوشانده شده‌اند و اغلب یک دم سنگین گرزمانند داشتند که وقتی آن را به صدا در می‌آوردند، هیچ گوشتخواری نمی‌خواست نزدیکش باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما گونه جدید روش متفاوتی اتخاذ می کند و با دمی مسلح به هفت جفت میخ بزرگ و مسطح حمله می‌کند که کاشفان آن را به تبر جنگی آزتک‌ها تشبیه می‌کنند.

به این ترتیب، این گونه به نام Stegouros elengassen نامگذاری شده است؛ قسمت اول به معنای «دم‌سقفی» است، در حالی که قسمت دوم نام یک هیولای زره‌پوش افسانه‌ای است که در فرهنگ عامه مردم بومی منطقه پاتاگونیا بوده است. استگوروس حدود ۲ متر (۶.۶ فوت) طول داشت و اگر در کنار یکی می‌ایستاد احتمالاً به اندازه کمرش می‌شد. این گونه حدود ۷۴ میلیون سال پیش در محیط دلتای رودخانه زندگی می‌کرد.

در حالی که دم تبرمانند بارزترین چیز عجیب و غریب در اسکلت این دایناسور بود، دانشمندان متوجه ویژگی‌های عجیب دیگری نیز شدند. استگوروس به‌وضوح یک آنکیلوسور بود، اما فاقد برخی از ویژگی‌های مشترک اعضای بعدی خانواده بود. در همان زمان، شباهت‌های غیرمنتظره‌ای را با استگوسورها نشان داد، گروهی از دایناسورهای زره‌دار مرتبط که به‌خاطر استخوان‌های پهن عمودی بزرگ در امتداد پشت‌شان و یک دم میخ‌دار معروف هستند.

محققان به این نتیجه رسیدند که استگوروس یک گونه انتقالی از آنکیلوسورها است و حتی تا آنجا پیش رفتند که به طور رسمی گونه جدیدی به نام پارانکیلوسوریا را پیشنهاد کردند. این گروه شامل سایر آنکیلوسورهای کشف‌شده در قطب جنوب و استرالیا می‌شود؛ اساساً آنکیلوسورهایی که در ابرقاره جنوبی باستانی گندوانا زندگی می‌کردند. گونه‌های موجود در سراسر نیمکره شمالی اکنون نام یوانکیلوسوریا دارند.

این تیم می‌گوید که حفاری‌های بیشتر ممکن است گونه‌های دیگری از پارانکیلوسوریا با دم‌های تبر مانند مشابه را پیدا کنند.

این تحقیق در مجله Nature منتشر شد.
 

کد خبر 641262 برچسب‌ها تاریخ - باستان‌ شناسی

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: تاریخ باستان شناسی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۴۶۷۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیدن و بوییدن غذا ممکن است به راه جدیدی برای درمان دیابت تبدیل شود

آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که وقتی گرسنه هستید و غذا می‌بینید یا بوی غذا را حس می‌کنید چه اتفاقی در بدن شما می‌افتد؟ گروهی از محققان در موسسه تحقیقات متابولیسم ماکس پلانک متوجه شده‌اند که بدن ما در عرض چند دقیقه چگونه به این موضوع واکنش نشان می‌دهد. این یافته‌ها ممکن است راه را برای درمان دیابت نوع ۲ نیز هموار کند.

به گزارش ایسنا، هنگامی که حواس ما غذا را تشخیص می‌دهد، بدن ما با تولید بزاق و اسید گوارشی برای دریافت غذا آماده می‌شود. ما از مطالعات قبلی می‌دانستیم که کبد نیز جزو ارگان‌هایی است برای دریافت غذا آماده می‌شود.

سینیکا هنشکه(Sinika Henschke)، نویسنده اول این مطالعه، توضیح می‌دهد که اکنون ما نگاهی دقیق‌تر به میتوکندری‌های سلول‌های کبدی انداخته‌ایم، زیرا آنها اندامک‌های سلولی ضروری برای متابولیسم و تولید انرژی هستند و متوجه شدیم که این سازگاری با چه سرعتی شگفت‌آور انجام می‌شود.

به نقل از اس‌اف، محققان با آزمایش روی موش‌ها نشان دادند که تنها دیدن و بوییدن غذا برای تحریک پاسخ در کبد کافی است. به طور خاص، حس کردن غذا بر میتوکندری در سلول‌های کبد تأثیر می‌گذارد.

طی فرآیندی موسوم به فسفوریلاسیون یک گروه فسفات به پروتئین اضافه می‌شود که یک مکانیسم تنظیمی مهم در بدن است. این کار یک مسیر سیگنال‌دهی جدید را نشان می‌دهد که حساسیت به انسولین را در بدن تنظیم می‌کند.

تأثیر روی کبد توسط گروهی از سلول‌های عصبی به نام نورون‌های POMC انجام می‌شود که تنها با دیدن و بوی غذا در عرض چند ثانیه فعال می‌شوند. سپس به کبد سیگنال داده می‌شود تا برای ورود مواد مغذی به سمت خود آماده شود. تحقیقات این تیم همچنین نشان می‌دهد که فعال شدن نورون‌های POMC به تنهایی برای سازگاری میتوکندری، حتی بدون غذا کافی است.

مطالعه ما نشان می‌دهد که درک حسی غذا، فرآیندهای انطباقی در میتوکندری و حساسیت به انسولین چقدر با هم مرتبط هستند. ینس برونینگ(Jens Brüning)، رئیس این مطالعه و مدیر موسسه تحقیقات متابولیسم ماکس پلانک، می‌گوید: درک این مکانیسم‌ها نیز مهم است زیرا حساسیت به انسولین در دیابت نوع ۲ مختل می‌شود.

نظر یک متخصص تغذیه

جالب است که ببینیم این یافته‌ها چگونه به انسان‌ها تعمیم داده می‌شوند و تأثیراتی که می‌توانند بر درمان دیابت نوع ۲ داشته باشد چیست. ما به خوبی می‌دانیم که فرآیند هضم قبل از خوردن لقمه اول غذا شروع می‌شود.

وقتی به غذا نگاه می‌کنید یا بوی آن را حس می‌کنید، بدن شما شروع به آماده شدن می‌کند. در سطح فیزیکی، وقتی غذا را در تخیل خود می‌بینید، بو می‌کنید یا حتی می‌چشید، شروع به ترشح بزاق می‌کنید. این بسیار مهم است زیرا باعث می‌شود هر چیزی که در طول وعده غذایی اتفاق می‌افتد بسیار آسان‌تر شود.

مطالعات قبلی نشان داده است که کبد نیز خود را آماده می‌کند و اکنون ممکن است ببینیم که این مکانیسم می‌تواند به عنوان یک هدف پزشکی، مورد استفاده قرار گیرد.

این یافته‌ها در مجله Science منتشر شده است.

کانال عصر ایران در تلگرام