۶ افسانه درباره دایناسورها؛ آیا آنها موجودات احمقی بودند؟
تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۸۳۳۹۸۰
دایناسورها برای نخستین بار در قرن نوزدهم در نوشتههای علمی ظاهر شدند و از آن زمان به بعد دانش ما از این موجودات پیشرفت بسیاری کرده است.
به گزارش بی بی سی، اما دیرینهشناسان همچنان دارند تلاش میکنند تا از این ساکنان قدیمی کره زمین افسانهزدایی کنند، کاری که با تصویرسازی نادرست از دایناسورها در فرهنگ عامه سختتر نیز شده است - از جمله مجموعه فیلمهای بسیار موفق پارک ژوراسیک.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در ادامه نگاهی خواهیم کرد به برخی از تصورات غلط متداول.
1. آیا برخورد سیارک همه دایناسورها را کشت؟حدود ۶۶ میلیون سال پیش، دایناسورها روز بسیار بدی را تجربه کردند: یک سیارک بزرگ، با قطر تخمینی ۱۰ کیلومتر، مستقیم به زمین برخورد کرد. این برخورد که حفرهای عظیم زیر شبهجزیره یوکاتان در مکزیک به جا گذاشته است به یک رویداد انقراض جمعی منجر شد.
اما دانشمندان میگویند که "تنها" ۷۵ درصد حیوانات زمین نابود شدند؛ و در بین نجاتیافتگان دایناسور هم بود.
پروفسور پل برت، دیرینهشناس در موزه تاریخ طبیعی لندن، به بیبیسی گفت "با این که برخورد سیارک باعث مرگ بسیاری از دایناسورها شد، گروه مهمی از دایناسورهای بسیار کوچک و پردار به زندگی ادامه دادند و ما امروزه همچنان آنها را میبینیم. "
"پرندگان عضو مستقیم گروهی محسوب میشوند که دایناسورها عضوش بودند. پس ما دایناسور زنده داریم و اگر نگاهی به تعداد گونههای مختلف زنده پرنده بیندازیم، میبینیم که امروز تعداد گونههای زنده دایناسور از ۶۶ میلیون سال پیش بیشتر است. "
2. آیا میشد با تکان نخوردن از چشم تیرانوسوروس پنهان ماند؟ستاره نخستین فیلم از مجموعه بسیار موفق پارک ژوراسیک که در سال ۱۹۹۳ اکران شد یک تیرانوسوروس است که در بسیاری از صحنههای بهیادماندنی حضور داشت و قهرمانان فیلم را به وحشت میانداخت.
اما تصویری که در این فیلم از تیرانوسوروس ارائه شد موجودی با بینایی ضعیف بود که تنها در صورت تکان خوردن شکارش قادر به دیدنش بود.
در طبیعت، این ویژگی واقعا در برخی حیوانات دیده میشود، مانند دوزیستان. اما پروفسور برت میگوید این ویژگی در این درندگان وجود نداشت.
به گفته او "دایناسورها به احتمال زیاد بسیار بیشتر از اینها تیزبین بودند. پژوهشی که ۱۵ سال پیش انجام شد نشان داد که تیرانوسوروس احتمالا حتی بهترین دید را در بین تمامی موجوداتی داشته است که در طول تاریخ روی کره زمین زندگی کردهاند. ثابت ایستادن در برابر یک تیرانوسوروس احتمالا یکی از احمقانهترین کارهایی است که میتوانستید بکنید. "
3. آیا تیرانوسوروس از یک ماشین در حرکت سریعتر میدوید؟
تی رکس سریع میدود، اما نه آنقدر که در فیلمها نشان میدهند
بر اساس برخی از پژوهشهای قدیمیتر، این حیوان غولپیکر قادر بود با سرعتی حدود ۵۰ کیلومتر در ساعت بدود. اما بررسیهای پیشرفتهتر اخیر خبر از حداکثر سرعتی بین ۲۰ تا ۲۹ کیلومتر در ساعت میدهند.
دکتر ماریانا دی جیاکومو، از موزه تاریخ طبیعی دانشگاه ییل، میگوید "باید به این مساله هم توجه کرد که حداکثر سرعت شما لزوما همان سرعتی نیست که به راحتی میتوانید با آن برای مسافتهای بیشتر بدوید. "
"دوندگان ماراتون به تندی دوندگان سرعت نمیدوند، و دلیل کوتاهی مسابقات سرعت این است که تداوم بلندمدت چنین سرعت زیادی برای بدن ما سخت است. "
او اضافه میکند "تیرانوسوروس هم شاید میتوانست برای مدت کوتاهی سریع بدود، اما این سرعت برای این که از یک ماشین در حرکت جلو بزند کافی نبود. "
4. آیا میتوانیم دایناسورها را شبیهسازی کنیم؟تیرانوسوروس دهها میلیون سال پیش از این که نوبت به انسان برسد صحنه نمایش را ترک کرد، و بعید هم است که فعلا با یکدیگر روبهرو شویم - برخلاف فرضیه اصلی پارک ژوراسیک، دانشمندان با صراحت میگویند که شبیهسازی دایناسورها فعلا ممکن نیست.
موانع عملی وجود دارد که ما را از شبیه سازی دایناسورها باز میدارد
بزرگترین دلیل این است که دیانای دایناسورها خوب کهنه نمیشود.
پروفسور برت میگوید "تا جایی که میدانیم خیلی دوام نمیآورد. قدیمیترین دیانای موجود در فسیلها که ما خبر داریم قدمتی حدود ۲ میلیون سال دارد؛ و آن دیانای هم تکههایی از باکتری، خاک، کپک و چیزهای مشابه است. "
به گفته او قدیمیترین اطلاعات ژنتیکی حیوانی موجود متعلق به جانورانی است که نهایتا ۵۰٫۰۰۰ سال پیش زندگی میکردند.
"دیانایهایی که از جانوران و گیاهان منقرضشده داریم به دورهای تعلق دارند که خیلی از دوره خودمان فاصله ندارد. برای همین شک دارم که شدنی باشد. "
دکتر دی جیاکومو نیز با او موافق است، و میگوید حتی یک تحول عظیم علمی در رابطه با ژنتیک دایناسورها نیز به معنی موفقیت در شبیهسازی آنها نخواهد بود.
"شبیهسازی گونههایی که از منظر زمینشناسی فاصله بسیار زیادی با ما دارند بسیار پیچیده است، چون متغیرهای ناشناخته بسیاری هست. "
او در عین حال با اشاره به مسائل اخلاقی بالقوه میگوید "فیلمهایی مانند پارک ژوراسیک یا دنیای ژوراسیک خیلی خوب به ما نشان میدهند که چرا نباید چنین کاری بکنیم. البته تمرکز بیشتر بر مصائب و پیامدهای انسانی است. آوردن این جانوران به دنیایی که هیچ شباهتی به دوران خودشان ندارد ستم بزرگی است که هنوز صحبت خاصی راجع به آن نمیشود. "
5. آیا دایناسورها "موجودات احمقی" بودند؟دکتر دی جیاکومو توضیح میدهد که پیشرفتهای فنی منابع بیشتری برای درک چگونگی زندگی و رفتار دایناسورها در اختیار دانشمندان قرار داده است.
همه دایناسورها هوش بالا نداشتند و همه دایناسورها هم کمهوش نبودند
"همه دایناسورها هوش بالا نداشتند و همه دایناسورها هم کمهوش نبودند. هوششان همان اندازه بود که دنیایی که در آن زندگی میکردند نیاز داشت. "
پروفسور برت هم اضافه میکند برخی از دایناسورها "نسبتا باهوش بودند"، از جمله گوشتخواران کوچکتر.
"برخی از آنها ممکن است برای اجتناب از رقابت با حیوانات بزرگتر شبها فعال بوده باشند. در چنین حالتی، شما باید مغز بزرگتری برای فرآوری اطلاعات بیشتری که لازم دارید داشته باشید، و همچنین حس شنوایی، بینایی و بویایی بهتری. "
6. آیا دایناسورها والدین خیلی بدی بودند؟برای بیش از یک قرن تصور میشد که دایناسورها وحشیهای گوشهگیری بودند که علاقهای به فرزندپروری نداشتند. سپس، در دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ کشفیات جدید نشان داد که رفتار اجتماعی پیچیدهتری داشتند.
دایناسور گیاهخوار مایاسورا که در یونانی و لاتین معنی "مادر خوب خزنده" میدهد
حتی دایناسور گیاهخواری را که گمان میرود ۷۷ میلیون سال پیش زندگی میکرده است مایاسورا نامیدهاند که در یونانی و لاتین معنی "مادر خوب خزنده" میدهد.
پژوهشی جدیدتر که ماه اکتبر گذشته در ژورنال ساینتیفیک ریپورت منتشر شد حتی از این هم فراتر رفت و مدعی شد که دایناسورهایی که ۱۹۳ میلیون سال پیش زندگی میکردند خود را در قالب گله سازمان میدادند و بچههای خود را که تازه از تخم درآمده بودند میپروراندند.
پروفسور برت میگوید "امروزه درک بهتری از دایناسورها داریم و میدانیم که حداقل برخی از آنها والدین خوبی بودند؛ و برخیها هم والدین خوبی نبودند. "
دکتر دی جیاکومو به دایناسورهای دیگری اشاره میکند که "از آشناهایشان مراقبت میکردند".
او میگوید "گونههای دیگری هستند که میدانیم کارهایی هم در جهت فرزندپروری میکردند، از جمله درندههایی مانند آلوسور. "
"یک گونه دایناسور به نام تیشیتیپاتی هست که به نام مستعار 'مامان گنده' معروف شده است، چون در حالتی که روی تخمهایش خوابیده بود کشف شد. "
منبع: فرارو
کلیدواژه: دایناسور پارک ژوراسیک تیرانوسوروس دایناسور ها میلیون سال پیش پارک ژوراسیک شبیه سازی دی ان ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۳۳۹۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تانک M2 بردلی: بررسی جامع تانک افسانهای ایالات متحده (+عکس)
خودروی زرهی جنگی بردلی، بهعنوان سیستم استاندارد جابجایی پیادهنظام و شناسایی ارتش ایالات متحده شناخته میشود. بردلی که برای مقابله با زرهپوش جنگی پیادهنظام BMP-۱ شوروی سابق توسعه یافته و در سال ۱۹۸۱ معرفی شد، کارنامهای درخشان از خود به جای گذاشته است.
از زمان معرفی، بیش از ۶۷۰۰ دستگاه بردلی از خطوط تولید خارج شدهاند و پیشرفتها و گونههای مختلف آن، خانواده بردلی را به نیرویی غالب در میدانهای نبرد جهان تبدیل کردهاند.
به گزارش گچت نیوز، بردلی در دو گونه اصلی تولید میشود: خودروی رزمی پیادهنظام M2 و خودروی رزمی سوارهنظام M3. ارتش آمریکا از تانک بردلی برای اهداف مختلفی از جمله پشتیبانی از مهندسی رزمی، حمل سامانههای توپخانهای، آتش پشتیبان، عملیات آمبولانس، جابجایی فرماندهی و موارد دیگر استفاده میکند.
این خودرو از زمان معرفی، در عملیاتهای رزمی جهانی در چندین کشور حضور داشتهاند. یکی از آخرین موارد، کشور اوکراین است که نیروهای محدودی از بردلی را در اختیار دارد.
از زمان معرفی بردلی، تلاشهای متعددی برای جایگزینی این خانواده با سیستمهای مشابه یا پیشرفتهتر صورت گرفته است، اما هیچکدام موفق نبودهاند. این امر باعث تداوم بردلی در عملیات رزمی شده است و همچنان به جابجایی نیروها در شرایط پرخطر ادامه میدهد. عوامل متعددی باعث شدهاند تا بردلی به یکی از برجستهترین خودروهای زرهپوش جنگی در حال فعالیت در سراسر جهان تبدیل شود.
این خودرو دارای نقاط قوت و ضعف متعددی است که آن را به گزینهای مرگبار برای میدان نبرد تبدیل میکند و در عین حال، نیاز به پیشرفتهای آتی را نیز گوشزد میکند. همچنین، بهتازگی نسل جدید تانک بردلی M2A4E1 نیز بهتازگی رونمایی شده که پیشرفتهترین و قدرتمندترین نسخه Bradley تاکنون نیز محسوب میشود.
تانک M2 بردلی: حاکم میدان نبرد از ۱۹۸۱ تاکنوندر اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی، توسعه خودروی زرهپوش جنگی بردلی با هدف ایجاد یک نفربر زنجیری جدید آغاز شد که بتواند ضمن برابری سرعت با تانک اصلی میدان نبرد ام ۱ آبرامز، توانایی انهدام تانکهای دشمن را نیز داشته باشد. هرچند این هدف بسیار بلندپروازانه به نظر میرسید، اما بردلی در بسیاری از زمینهها موفق عمل کرد.
مدل M2 بردلی به برجکی مجهز است که توپ خودکار M242 بوشماستر 25 میلیمتری را در خود جای داده است. این توپ توان نفوذ به بیشتر پلتفرمهای زرهی، از جمله تانکها را داراست.
پس از تحویل تعدادی بردلی به اوکراین، این خودرو در انهدام تانک T-90 روسی که دقیقاً همان هدفی بود که برای آن طراحی شده بود، نقش مؤثری ایفا کرد. با وجود اینکه گلوله 25 میلیمتری، کالیبر رایجی برای نابودی تانکها به شمار نمیرود، اما توانایی بردلی در شلیک مداوم گلوله با سرعت ۱۰۰ تا ۵۰۰ گلوله در دقیقه آن را تا فاصله دو کیلومتری از هدف به گزینهای مرگبار تبدیل میکند.
بردلی همچنین به سامانه موشک تاو مجهز است که توانایی مقابله با اکثر خودروهای زرهپوش را دارد. علاوه بر این، یک قبضه مسلسل M240C و سایر تسلیحات دفاعی از جمله پرتابگر نارنجک دودزا نیز روی بردلی تعبیه شده است.
مرگباری بودن، تنها کارکرد تانک M2 بردلی نیست. این خودرو در درجه اول برای جابجایی نیروها طراحی شده است. Bradley بسته به نوع خودرو، توانایی حمل ۳ تا ۷ نیروی رزمی کاملاً مجهز را دارد. با یک مخزن سوخت دیزل، شعاع عملیاتی حدود ۵٠٠ کیلومتری داشته و میتواند تا سرعت ۶۶ کیلومتر بر ساعت روی سطوح مختلف زمین حرکت کند.
سابقه عملیاتی طولانیمدت این خودرو نشاندهنده کارکرد موفق آن در انواع محیطهای مختلف در سراسر جهان است. در مورد زره بردلی نیز باید گفت که این خودرو در برابر سلاحهای سبک و آتش توپخانه از نفرات خود محافظت میکند. با وجود تمام ویژگیهای مثبت، بردلی نقاط ضعفی نیز دارد که در بخش بعدی به آنها خواهیم پرداخت.
نقاط ضعف بردلی: هزینه و سایر محدودیتهایکی از مهمترین نقاط ضعف تانک M2 بردلی، ماندگاری طولانیمدت آن در ارتش است که منجر به تلاشهای متعدد برای جایگزینی آن شده است. بردلی در بسیاری از محیطها خودرویی مؤثر است، اما پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) دهههاست که در تلاش برای جایگزینی آن است.
یکی از پرهزینهترین تلاشها، برنامه سامانههای رزمی آینده ارتش آمریکا (FCS) بود که جانشینهای ایدهآلی برای بردلی و تانک M1 در نظر گرفته میشد.
در حالی که شاید به نظر برسد این موضوع یک نقطه قوت برای بردلی است (اینکه به این زودی جایگزین نخواهد داشت)، اما هزینهها را هم نباید فراموش کرد. طبق گزارش مؤسسه بینالمللی مطالعات استراتژیک، ایالات متحده تاکنون برای جایگزینی بردلی ۲۴ میلیارد دلار هزینه کرده است.
این مبلغ چشمگیری است و از همه بدتر اینکه هر تلاشی برای توسعه یک جایگزین مناسب برای آن به شکست انجامیده تا بردلی را همچنان در فهرست تجهیزات فعال ارتش باقی بماند. گذشته از هزینه جایگزینی، حفرههای امنیتی متعددی وجود دارد که بردلی را در برابر نابودی آسیبپذیر میکند.
این موارد شامل فقدان دفاع در برابر آتش ضدزره، موشکهای هدایتشونده، حملات هلیکوپتر، مینهای ضدتانک و در برخی موارد وسایل انفجاری دستساز است که میتواند یک تانک M2 بردلی را از کار انداخته یا سرنشینان آن را کشته و زخمی کند.
مانند اکثر تانکهای زنجیری با وزن بیش از ۲۷ تن، بردلی نیز سروصدای زیادی ایجاد میکند و ورود پنهانی به یک منطقه با این خودرو تقریباً غیرممکن است. همچنین در مناطق توسعهیافته با مشکلاتی در ارتباطات رادیویی مواجه است و برای عبور از آب هم ایدهآل نیست؛ البته فقط تعداد محدودی از خودروهای زرهپوش برای عبور از آب ساخته شدهاند و این نمیتواند نقطه ضعف خیلی بزرگی برای تانک Bradley بهحساب آید.
با وجود این محدودیتها و علیرغم تلاشهای پنتاگون برای پیدا کردن یک جایگزین مناسب، نمیتوان اثربخشی رزمی و ماندگاری بردلی را انکار کرد. بردلی صرفنظر از آینده خود، خودروی رزمی کارآمدی است که ارزش وزن زرهاش را دارد.
کانال عصر ایران در تلگرام